زبان وادبيات فارسی منحيث زبان حوزه فرهنگ و تمدن آرين زمين و به عنوان دومين زبان جهان اسلام، با هزاران آثار گرانبها در زمينه های مختلف ادبی، عرفانی، فلسفی، کلامی، تاريخی، هنری ودينی همواره مورد اعتناد و اعتقاد فارسی زبانان و مردمان سرزمينهای دورونزديک بوده است. عللرغم حوادث و رويدادهای پر تب وتاب و گاه ناخوشايند چند سده اخير، اين زبان شيرين و دلنشين در دورترين نقاط جهان امروز حضورونفوذ دارد. اين حضور و نفوذ حکايت ازان دارد که در ژرفای زبان وادب فارسی آنقدر معانی بلند ومضامين دلنشين علمی، ادبی، اخلاقی وانسانی وجود دارد، که هر انسان سليم الطبعی با اطلاع و آگاهی از آنها خود به خود به فارسی و ذخاير مندرج درآن دل ميسپرد. اگر چنين نبود ترجمه و تاليف هزاران کتاب و مقاله از سوی خارجيان در باره آثار جاودان وجهانی ادب فارسی مانند: شاهنامه فردوسی، مثنوی مولانا جلال الدين بلخی، گلستان و بوستان شيخ اجل سعدی، غزليات خواجه حافظ شيرازی، خمسه حکيم نظامی گنجوی، رباعيات حکيم عمر خيام و اشعار ابوالمعانی عبدالقادر بيدل چهره نمی بست. در اين صفحه نمونهّ اشعاری از شاعران بزرگ ادب فارسی را خواهيد يافت
